Χωρίς τίτλο.

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

 
Όλοι οι υποψήφιοι των δημοτικών εκλογών για το θέμα των Λιμεναρχείων βγάλανε ίδιες περίπου ανακοινώσεις, αιτούνται τα ίδια πράγματα από την ανωτέρα διοίκηση και θα αγωνιστούν στο πλευρό των ζημιωμένων από τις αλλαγές.

Άρα έχουμε πλήρη συναίνεση στην αρχή, στο σκοπό και στη μέθοδο σε αυτό το θέμα.

Καλώς, αλλά τότε, γιατί δεν κατεβαίνουν σε έναν συνδυασμό;

Αν υποθέσουμε ότι όλη αυτή η κίνηση έχει στόχο την ψήφο των αλιέων και άλλων, προφανώς δεν κερδίζει κάποιος ψήφους από τον άλλον, αφού λέγουν και υπόσχονται τα ίδια πράγματα.

Έχω την αίσθηση ότι για όλα τα θέματα θα υπάρξουν παρόμοιες προτάσεις - λύσεις απ' όλους εκτός το θέμα των απορριμμάτων επειδή εδώ υπάρχει προηγούμενο.

Άλλο ένα σημείο ταύτισης και συναίνεσης: Καμία κάθοδος 'παράταξης' δεν είναι κομματική, δηλαδή να το δηλώνει και να το εννοεί. Όλες είναι υπερκομματικές, πολυσυλλεκτικές, Τα πρόσωπα κομματικών οργανώσεων, τα μέλη και οι φίλοι κομμάτων που παλιά οργάνωναν τη κάθοδο του κόμματος στις δημοτικές εκλογές ως δια μαγείας έχουν χαθεί και όσα ενεργοποιούνται έχουν καταθέσει, έστω επιφανειακά και προσωρινά ....τις κομματικές πινακίδες. Προφανώς όχι.... και την κομματική άδεια κυκλοφορίας η οποία λόγω των περιστάσεων και της κρίσεως επιδεικνύεται όπου δει.

Ακόμη και αυτή η ομοιομορφία δείχνει συναίνεση στον τρόπο και στη μέθοδο που θα προσελκύσουν υποψηφίους, υποστηρικτές και ψηφοφόρους.

Ποία λοιπόν η αναγκαιότητα οι ψηφοφόροι να διασπαστούμε κατά ομάδες όταν οι ομάδες είναι ίδιας ουσίας; Γιατί να πρέπει να στηρίξουμε τον μεν όμοιο και όχι τον δε όμοιο; Πού είναι το "η ισχύς εν τη ενώσει;".

Οι καιροί ου μενετοί και διαμηνύουν: Όλοι μαζί, ή στον αφρό ή στον πάτο.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος